ANNEKE  ELHORST

Als kind was ik al dikwijls aan het tekenen. Vaak naar waarneming. Planten, kopjes, mijn familie en van alles uit mijn dagelijkse omgeving. In die tijd was er geen geld voor materiaal, dus kleurde ik met potloden, maakte schilderijen op de achterkant van zeil, wat een soort van linnenstructuur had. Ik gebruikte daarop waterverf, muurverf, en alles wat een kleurtje had. Tot aan de sterk ruikende drukinkt van mijn buurman, die stopte met zijn drukkerij. Beschilderde de muur van mijn kamertje en hing vol trots mijn eerste zelfgemaakte werk op in de huiskamer.

Op mijn 14de kreeg ik een doos olieverf. En vanaf die tijd maakte ik, ook toen al, met name stillevens.

Diep in mijn hart wilde ik heel graag naar de kunstacademie, maar dit was in mijn cultuur onbespreekbaar. Sterker nog, ik durfde er niet eens over te praten.Heel veel jaar heb ik mij op deze manier met kunst bezig gehouden. Haalde boeken uit de bibliotheek, deed cursusjes voor hobbyisten en exposeerde mijn werk in bibliotheek, meubelwinkels, muziekwinkels enz. Familie en vrienden vonden het werk prachtig, en kochten van mij, maar ik bleef mij afvragen: is dit omdat het mijn werk is, of is het de kwaliteit? Ik kon er van dromen, hoe geweldig het zou zijn wanneer mijn werk in een galerie zou hangen, en het dan ook nog verkocht zou worden aan een, voor mij, totaal vreemd persoon. Die droom is uitgekomen.

Op mijn 30ste heb ik vier jaar in Saoedie Arabië gewoond, een vrouw mocht daar geen betaalde arbeid verrichten, dus heb ik al mijn schilderspullen laten verschepen, en heb mij dagelijks bezig gehouden met mijn geliefde hobby.

Terug in Nederland, en inmiddels twee kinderen , was er een lange periode waarin ik mij niet al te veel bezig hield met kwast en verf. Totdat ik een oriëntatiecursus deed en allerlei technieken uit mocht proberen. Ik was weer helemaal verkocht.

En dan eindelijk, mijn kinderen wat opgegroeid, ruimte om naar de kunstacademie te gaan.

Een vijf-jarige opleiding aan de Wackers academie te Amsterdam. Een ambachtelijke opleiding, waar met name naar waarneming werd gewerkt (niet alleen kijken maar vooral zien). Ik heb hier veel geleerd, en heb er ontzettend van genoten.

Bij mijn eindexamen kreeg ik een zeer goed juryrapport en durfde ik het aan om mijn werk bij galerieën te tonen. Heb heel veel geluk gehad, dat mijn werk in het jaar daarop op een kunstbeurs kwam te hangen, en vanaf die tijd heb ik eindelijk van mijn hobby mijn beroep kunnen maken.

Nog steeds ligt mijn grote liefde bij stillevens. Niet om het feit, dat ik zo graag deze voorwerpen wil schilderen, maar zij zijn aanleiding voor een werk dat gaat om sfeer, compositie en vorm.

Waar ik in de beginperiode een tijd lang bezig ben geweest met nogal drukke beelden en veel kleur, heb ik al snel meer rust in mijn werk gebracht, en is het werk stil en atmosferisch geworden.

Mijn werk blijft herkenbaar, ondanks dat ik verschillende technieken hanteer. Soms dik in de verf, met het mes opgebracht, dan weer dun met weinig verf en transparante lagen. Maar steeds blijft mijn eigen handschrift herkenbaar, en blijven het stille stillevens van Anneke Elhorst.